Het sprookje van de dood

BOEKENTIP 'Waar ben je zo bang voor?' 

Ze schrok van de vraag.

De onrust is niet van net, het vertaalt zich eigenlijk als een rode draad in haar leven. Ontzettend overstuur zijn en niet kunnen slapen toen de parkiet dood ging, hij lag op een ochtend onderin de kooi. Ze was ontroostbaar en ze besloot meteen dat ze nooit meer ging slapen. Tot overmaat van ramp overleed haar juf enkele maanden later. Zo maar ineens van de ene op de andere dag. Enkele jaren later overleed haar lievelingsopa aan kanker en haar haar neefje pleegde zelfmoord, waarom?  'Wanneer weet je nu dat je wel weer wakker wordt als je gaat slapen? Wat is de zin van dit leven?' 

Het maakte grote indruk en ja, je binden is dan ook wel een dingetje. Dat kan je dan misschien maar beter niet doen. Ze had wel vriendinnen, maar voelde zich vaak eenzaam.  Thuis en ook op school. Na wat omzwervingen werd reizen haar doel, geen vaste baan, geen eigen plek, alleen werken om genoeg geld te verdienen om weer te gaan. De meeste relaties werden al snel weer verbroken, veel te ingewikkeld. Uiteindelijk vind ze de man die haar gaat uitdagen en ze creeert een thuis en wordt moeder. Ze is geliefd, ze geeft alles, met prachtige verhalen,  Ze is er dan helemaal. Waar? Gewoon hier, in het hier en nu.

Door onze gesprekken en het lezen van 'het Sprookje van de dood'  geschreven door @Marie-ClairevanderBruggen kwam ze tot het inzicht dat ze hier echt wel hoort te zijn, dat ze er mag zijn en belangrijk is. Ze staat rechtop, omarmt zichzelf en weet haar bestemming. Ze voelt dat er nog veel te doen is, ze heeft er zin in, ook al weet ze nog niet alles precies.  Na een traject van 6 gesprekken, zie ik hoe opgelucht ze is en ze ademt de liefde en compassie. Oh ja, ze weet dat het af en toe moeilijk is, dat er zowel Engelen als Vijanden zijn  en ze weet dan ook dat er iemand is die haar altijd bij staat en dat je er alleen maar om hoeft te vragen.